Cordozar Calvin Broadus Junior, bo tak brzmi prawdziwe imię i nazwisko rapera zwanego Snoop Dogg, stał się na przestrzeni lat jedną z największych gwiazd gangsta rapu. Calvin otrzymał ksywkę "Snoop" od swojej mamy, która uznała, iż jej pociecha ma wyjątkowy dar do wściubiania nosa tam, gdzie nie trzeba. Raper współpracował z wieloma wykonawcami związanymi z kulturą hip-hopową (m. in. Dr. Dre, Ice Cube, Tupac Shakur, The Game, B-Real, Tha Dogg Pound, Coolio, Pharrell Williams, P. Diddy, Akon, Bow Wow, R. Kelly), ale także popową (Mariah Carey, Justin Timberlake, Katy Perry) i rockową (Beck, Marilyn Manson, Red Hot Chili Peppers, The Doors). Cordozar zagrał w ponad 20 filmach i w trzech serialach, a w kilku produkcjach użyczył swojego głosu. W 2001 r. ukazała się jego autobiografia. Jest członkiem gangu Crips.

Raper, jak na szanującego się przedstawiciela gangsta rapu przystało, ma bogatą kartotekę policyjną. Oskarżano go już o współudział w morderstwie i gwałt. Od najmłodszych lat miał problemy z prawem. Po skończeniu szkoły średniej trafił za kratki za posiadanie kokainy i wracał do więzienia jeszcze parę razy. Pewnie jak wielu rówieśników zostałby stałym bywalcem zakładów penitencjarnych, gdyby nie muzyka. Będąc na wolności, co w ciągu trzech lat od skończenia szkoły średniej nie zdarzało się mu zbyt często, Snoop zaczął nagrywać w domu ze swoim przyjacielem Warren'em G. Los sprzyjał Calvin'owi, ze względu na koligację rodzinną Warren'a ze słynnym producentem - Dr. Dre (Warren jest jego przyrodnim bratem).

Snoop zaczynał razem z Nate Dogg'iem i wspomnianym wcześniej Warren'em G z którymi stworzył grupę 213. Warren pokazał Dre pierwszą płytę Snoop'a, "Over the Counter", która została chłodno przyjęta, a pod względem wydawniczym okazała się wielką klapą. Doktorkowi jednak przypadła do gustu. Jakiś czas po tym (w 1991) Dre wydał singel "Deep Cover" stworzony do filmu o tym samym tytule (wydanym w 1992), w którym gościnnie wystąpił Snoop. Tym razem spisał się rewelacyjnie.

Po raz pierwszy świat usłyszał o D-O-double-G na szeroką skalę dzięki pojawieniu się jego osoby na legendarnej już płycie "The Chronic" Dr. Dre. Featuring w singlach "Nuthin' but a G thang" oraz "**** wit Dre day" dały mu wielką sławę. Niedługo później Snoop zaczął nagrywać na własny rachunek, początkowo pod szyldem Snoop Doggy Dogg, później zaś jako znany nam obecnie Snoop Dogg. Szum wywołany wokół młodego rapera po występie na płycie Dre bardzo się przydał rok później, w 1993, listopadzie 1993, gdy Snoop wydał swą debiutancką płytę "Doggystyle". Płytę wyprodukował Dr. Dre oraz Daz Dillinger. Album zadebiutował na pierwszym miejscu listy najlepszych muzycznych krążków ("Billboard"). Mimo komercyjnego sukcesu (poczwórna platyna, również sukces singli "What's My Name?", "Gin & Juice") na rapera posypały się gromy o "zrzynanie" z "The Chronic". Do tego doszły jeszcze perypetie z amerykańskim wymiarem sprawiedliwości. Jakby nieszczęść było mało, oskarżono Snoop'a, iż jego teksty są seksistowskie i pełne przemocy. Snoop starał się mimo wszystko wykorzystać swoje problemy i nakręcił krótki film na podstawie utworu "Murder Was Te Case" z debiutu i wydał towarzyszący mu soundtrack, który znalazł się na pierwszym miejscu muzycznej top listy.

Dopiero w 1996 roku ukazała się kolejna płyta rapera, "The Doggfather". Początkowo radziła sobie nieźle na listach, ale nie powtórzyła sukcesu poprzedniego krążka. Dwumilionowa sprzedaż została nazwana porażką. Eksperci twierdzili, że winę za to ponosi spadek popularności gangsta rapu. Swoją rolę w przyćmieniu premiery nowego albumu miało również zabójstwo 2Pac'a. Przewidujący Snoop, który również zauważył, że gangsta rap traci swoją popularność, zaczął zmieniać swój wizerunek oraz teksty. Stały się one znacznie mniej nasycone przemocą. Raper coraz częściej zaczął też spoglądać na scenę rockową. Wziął udział w festiwalu "Lollapalooza" w 1997 roku oraz współpracował z Beck'iem i Marilyn Manson'em.

Cordozar przeniósł się z upadającej wytwórni Death Row Records do No Limit Records Master'a P, czym wywołał gniew Suge'a Knight'a, właściciela DRR. W 1998 roku pojawiła się kolejna płyta Snoop Dogg'a, wydana przez wspomnianą wcześniej wytwórnie NLR– "Da Game Is to Be Sold Not To Be Told". Choć album był mocno krytykowany, to jednak doskonale się sprzedawał (jeszcze w tym samym roku uzyskał status dwukrotnej platyny). Artysta przeżywał twórcze wyżyny, bo niespełna rok później fani dostali do rąk album, tym razem w g-funkowym stylu, "No Limit Top Dogg", zaś w 2000 roku płytę "Tha Last Meal". W tym okresie Snoop postanowił poszerzyć spektrum swoich zainteresowań. Przyjął kilka ofert ról filmowych, zaś w 2001 roku ukazała się jego autobiografia. Snoop Dogg stał się wielką figurą w świecie show-biznesu, już nie tylko rapu. Mówiło się o nim i pisało bardzo często, niekoniecznie w powiązaniu z muzyką.

O tej jednak raper całkowicie nie zapomniał. Pod koniec 2002 roku ukazała się płyta "Paid Tha Cost To Be Da Bo$$", która została zauważona, lecz nie odniosła wielkiego komercyjnego sukcesu. Snoop związał się następnie umową z wielką wytwórnią Geffen. To jej nakładem w 2004 roku ukazała się jego kolejna propozycja - "R & G (Rythym & Gangsta) The Masterpiece". Pochodzący z niej kawałek "Drop It Like It's Hot" (z gościnnym udziałem Pharrell'a Williams'a z The Neptunes i N.E.R.D.) bardzo dobrze radził sobie na listach singli. Na płycie można usłyszeć dużo więcej gości. W studiu pojawili się m. in.: Lil' Jon, 50 Cent, Justin Timberlake, Nelly, Trina oraz Charlie Wilson z tria The Gap Band. Przez tracki z tego krążka Snoop zaczął być bardziej kojarzony z muzyką pop.

W lipcu 2005 roku Snoop Dogg po raz pierwszy pojawił się w Polsce, na festiwalu "Heineken Music -Open'er".

Pod koniec października 2007 roku wziął udział w telewizyjnej gali stacji VH1 – "Hip Hop Honors 2007" oraz poprowadził galę rozdania nagród "MTV Europe Music Awards" w Monachium. W grudniu 2007 wystartował jego reality show "Snoop Dogg's Father Hood", opowiadający o nim i jego rodzinie. W roku 2008 wydal nowy album o nazwie "Ego Trippin".

W końcu Snoop Dogg postanowił zerwać z dotychczasowym stylem pop i R&B, koncentrując się na nowym krążku. Nowa płyta Snoop'a, "Tha Blue Carpet Treatment", jest powrotem do korzeni rapu i gangsterskich klimatów. Pierwszym singlem jest ponownie produkcja Pharrell'a "Vato" z gościnnym udziałem B-Reala z Cypress Hill. Drugim singlem z tej płyty jest "That's that" z R. Kelly.

27 sierpnia 2008 roku Snoop dał drugi w Polsce koncert, tym razem na warszawskim Torwarze. 17 lutego 2009 miał premierę drugi program rapera, "Dogg After Dark", który od lipca można oglądać w Polsce na kanale MTV Polska. W 2009 roku raper zaczął poszukiwać talentów w Europie. Nagrał single "Dime Piece" z bułgarską piosenkarką LiLana'ą gdzie rymuje też inny bułgarski raper - Big Sha, "Groove On" z rosyjskim raperem Timat'im oraz wystąpił w najnowszym teledysku rapera Time. Nagrał też singel "Hot Girl" z palestyńskim raperem Belly'm. 8 grudnia 2009 r. wydany został dziesiąty album Snoop'a, o tytule Malice n Wonderland. Promują go single "Gangsta Luv" z The Dream'em, "That's Tha Homie" z Timbaland'em, "I Wanna Rock" oraz "Pronto" z Soulja Boy'em. Album znalazł się na 23. miejscu listy "Billboard".

Okres letni roku 2010 został podbity przez singiel Snoop'a z Katy Perry - "California Gurls". Na przyszły rok, to jest 2011, a dokładnie na marzec, zapowiedziany został kolejny album studyjny, "Doggystyle 2: The Doggumentary". Jest on kontynuacją albumu z 1993 pt. "Doggystyle". Prawdopodobnie na tej kompozycji znajdzie 18 premierowych utworów. Wszyscy mamy nadzieję, że D-O-double-G popisze się na tym albumie. Raper kojarzony głównie z gangsterką i marihuaną jest jednym z kilku osób-symboli gangsta rapu. Współpraca z wokalistami popowymi zaburzyła trochę jego image "real G", ale mimo to Snoop'a lubimy praktycznie wszyscy, za jego wokalny styl, głos i ogólnie za to jaki jest.